Üstadın, nesil konferanslarının yer aldığı bu eserde Necip Fazıl Kısakürek, etkileyici bir giriş yapıyor. İlk sayfalardan itibaren ismi ile müsemmâ tüm kavramlar bizi bir aksiyonun ortasına çekiyor. Okurken bir devinim vaz ediyor sanki kelimeler... Kur'ân; iman ve salih amel vurgusunu her dâim yapar ve birbirlerinden ayrı olmalarına rağmen iki kavramı yanyana zikreder. Ayrı ama ayrılmaz iki kavram... Üstat her hayrın başı saydığımız Besmele ve Ümmü'l-Kur'ân olan Fatiha Sûresi üzerinden bile bu hakîkâti beliğ bir anlatımla gözler önüne seriyor... Şöyle diyor Üstat: "Hemen noktalayalım ki, topyekun hayat mevzuunda insan aklının ne kadar mahsulu varsa, hepsinin birden tohumu semavî dinlerdir. Bu günün müsbet bilgileri, riyaziyesi, fiziği, tebabeti, hatta terziliğe kadar insan elindeki bütün sanatlar, kökte peygamberler tarafından getirilmiştir. Peygamberler olmasaydı araba tekerleği bile keşfedilemez, akıl kasasiyle ruh dolabının anahtarları ele geçmezdi. Fakat insanoğlu, birçok meccani nailiyetini kendi öz eseri zanneder." Bu sözleri ile aslında malum olan, tarihin arka odalarına gizlenmiş bir gerçekliğe ışık tutuyor. Mutlak Fail'in yani Yaratıcımızın insan üzerindeki inşaasını âyet ve hadislerle temellendirerek, bu tümceleri ile serdediyor. Aslında konferanslarının özünde, Müslümanın sahih görevinin aktif bir imanla olabileceğini ve harekete geçmeden bir kurtuluşun mümkün olamayacağını anlatmak istiyor... Öyle ifade edişler var ki; sanki anlatmak istediği duyguyu ete kemiğe büründürmüş Üstat. Hangi dilde olduğunun bir ehemmiyetinin olmaması ile birlikte; aksiyon kavramının tanımını yaparken aslında Arapça asıllı olan "amel" kelimesinin de tanımını yapmış oluyor. Kur'ânî açıdan değerlendirirsek; amel kavramının mânâsı çok çok geniştir. Fakat dilimize aktarılışında sanki galatlaşmış hâlinde mânâ daralıyor. Kavram olarak amel yerine aksiyon kavramını seçmesinin sebebi belki de budur. İnsan içselleştirerek okuyup bitirdiğinde gerçekten yenileniyor...