Modern Klasikler serisinin 2. kitabı olan 'Bilinmeyen Adanın Öyküsü' aslında bir adadan ziyade bir insanın kendi iç benliğini arama hikayesi. Nobel ödüllü yazar Saramago kendisine has üslubu ve dili ile güzel bir hikaye üzerinden anlatıyor bunu. Kitap, okunası 30 sayfadan ibaret. Kitabın bazı sayfaları çizim şeklinde, imgesel resimler var. Bunların her biri aslında felsefik anlamlar içermekte. Bu sebeple kitabı okurken resimleri de incelemek gerek. Saramago, kraldan tekne isteyen adamı, kralı ve tekne isteyen adamın peşinden bilinmeyen adayı aramaya giden sarayın temizlikçi kadını hikayesinin merkezine alıyor. Saramago'nun amacı, bireyin kendinden dışarı çıkıp kendini gözlemlemesi. Hatta bunu karakteri üzerinden şu cümleyle anlatıyor: "Kendinden dışarı çıkıp kendine bakmadıkça kim olduğunu asla bilemezsin".. Bilinmeyen ada aslında biziz. Oralarda bir yerde bilmediğimiz çok yönümüz var ve yazar bunları bulmak istiyorsak harekete geçebileceğimizi gösteriyor. İnsan yeter ki istesin. Temizlikçi kadın bunu yapıyor misal. Tekne isteyen adama inanıyor. Ve onunla bilinmeyene gitmek istiyor. Hayatımızdaki gönül ilişkilerimiz de böyle değil midir? Birisini tanırız ama ne kadar tanırsak tanıyalım karşımızdaki bilinmeyen bir adadır ve ne zaman onu tam olarak bulacağımızı bilemeyiz ama inanıp peşinden gidersek gerektiğinde mutluluğu yakalayabiliriz. Kitabın bir bölümünde, temizlikçi kadın, tekneyi temizlerken martıları kovuyor süpürgesiyle. Bu da güzel düşünülmüş bir imgeleme. Yani bir yola çıkarken önümüze engeller çıkıp bizi yıldırmaya ve devirmeye çalışacak ama biz onları gerektiğinde ideallerimiz uğruna savuşturacağız. Saramago bu küçük ama tesiri büyük hikayesi ile edebî kimliği üzerinden derin bir felsefe yaratıyor bünyede.

Bilinmeyen Adanın ÖyküsüJosé Saramago · Kırmızıkedi Yayınevi · 200923,3bin okunma

·

87 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rumeysa Dönmez