Merhaba arkadaşlar. Erdem Yılı yorumuyla geldim. Gerek kapak tasarımı gerek ise övgü dolu paylaşımlarıyla alışveriş listemin zirvesini yerleşmişti kitabımız. Hal böyle olunca hemen alındı. Hatta harika bir arkadaş grubuyla beraber okundu. Eminim şu anda bu yorumu okuyan siz değerli dostlarım en az bir kez denk gelmişsinizdir kitabın paylaşımına. Bu yüzden okuyup da beğenmedim diyene de denk gelmemişsinizdir. Valla ben de istediğinizi vermeyeceğim. Konusuyla, olayların ele alınış biçimiyle ve yazım diliyle okuduğum en iyi kitaplar arasına girdi Erdem Yılı. Sindire sindire okuduğum, her sayfasında farklı duygular yaşadığım ve dersler aldığım benzersiz bir eserdi. Distopik anlatımın hüküm sürdüğü kitabımızda her şey ölçülü ve gayet yerli yerinde kullanılmıştı. Özellikle bir kaç sahne vardı ki bende vurucu etki yaptı. Boğazım düğüm düğüm okudum desem sanırım neler hissettiğimi anlarsınız. Kitabın konusundan bahsetmeden övmeyi başladığımın farkındayım. Ama söyleyeceğim her söz büyüyü bozacakmış gibi geliyor. Spoi vermeden yorumu bitirirsem kocaman alkışlarınızı alırım. Olaylar bir kasabada başlıyor ve orada bitiyor. Erkeklerinin hüküm sürdüğü bu yerde kadınlara hayvanlarla aynı değer biçilmiş. Hatta yer yer daha aşağıdalar. Çiçeklerin dilinin konuşulduğu bu yerde kadınların konuşması, düşünmesi, rüya görmesi bile ayıp karşılanıyor. Cezalandırılıyorlar. Öyle bir sindirilmişler ki okurken sinirlenmemek elde değil. Onlar da kendi aralarında gizli bir dil oluşturmuşlar. Gözleri açık olsa bile hissetmeyenin anlayamayacağı, göremeyeceği bir dil. Bence umudun dili... Erkeklere göre kadınlar onları günahkar yapan "sihirlere" sahipler. Sihirlerini kullanarak erkekleri ve kendimerini büyük günahlara sokabilirler. Bu sebepten kasabanın nesillerdir devam ettirdiği "Erdem Yılı" geleneği var. Bir yıl boyunca genç kızlar kasaba dışında bir yere gönderiliyor ve oranın ilkel yaşamında sihirlerinden arınmaları bekleniyor. Döndüğünde evlenecek olanlar taliplerinden duvak alıyor. Duvak alamayanlar da işçi oluyor. Sonrası bir yıl sürecek olan mücadele. Kapılar açılıyor. Kızlar kasaba dışında kaderlerne terk ediliyor. Hayat boyu kimseye anlatamayacağın, hakkında konuşamayacağın 365 gün. Kaçakçılar, muhafızlar ve yaban hayatta geçecek sırlarla dolu, gidenlerin hepsinin dönemediği, dönenlerin mutlaka vicutlarında izini taşıdığı av mevsimi. Ve av sizsiniz... Yazar hiç bir duygunun, karakterin, gizemin, kaybın ana konunun önüne geçmesine izin vermemiş. Kitabın son bölümünde bombaları tek tek patlatıp okurunu şok dalgasına sürüklemekten de geri durmamış. Hele o final... . Yüzümde buruk bir tebessüm bırakan bir sürü karakterle dolu, unutulması zor bir kitaba bu yorumla veda ediyorum kitapta sadece tek bir yerde acaba dedim.Biliyorum konudan sapılmak istenmemiş ama o karakter fazlasını hak ediyordu bence. azıcık daha duygu yüklü ve açık yazılmalıydı malum sahne.(okuyanlar iç çekti bile.) Güçlü kalan kadınların, mücadelenin, aşkın, fedakarlığın, umudun hikayesi Erdem Yılı herkese gözüm kapalı tavsiye edeceğim bir kitap. Okuduğunuzda mutlaka ona bir "en " vereceksiniz. . Yeni paylaşımlarda görüşmek dileğiyle.

Erdem YılıKim Liggett · Yabancı · 20211,405 okunma

·

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hatun Akbulut