Zeynep Kaçar’ın ilk romanı. Kitap bir ailenin hikayesini ve deliliğini üç kuşak kadın üzerinden birbirine geçmiş bir şekilde anlatıyor. Yaşadığı olaylar yüzünden deliren kadınların dilinden sıradanlığa duyulan özlem çok güzel anlatılmış. Börek yiyen insan sıradanlığı mesela. Hatta karakterler birisi ‘Hayat bazen işte böyle böreği tüm kaygılardan uzak yiyebilmekten ibaret.’ diyordu. Bütün karakter ile bir masada oturmuş dertleşiyormuş izlenimi veriyor. Ayrıca bazı iç sesten konuşulan bölümlerde yazar inanılmaz bir şekilde kalemini konuşturmuş. Kelimeler ile oynayışı muazzam.
Çabuk akan, okuyanı yormayan, finalde de vuran kitap.
"Ağır ve karanlık ve yorucu ve uykusuz ve zalimdir hayat. Umduğunla başına gelenler arasında dünyadan güneşe uzanan yol kadar mesafe vardır."