Bir kitap okudu
·
62 görüntüleme
Ayfer Tunç'u büyüten öykü: Orhan Kemal- Bir Bahçe.
(...)
"kırmızı yanan yırtık çikolata k'atları, ufacık bir toptu buruşuk gümüş k'at. Çevresine kuşkuyla baktı. Görülüp "Çingene" denmesinden korkuyordu.
Eğildi, gümüş k'adın buruşuk topunu aldı.
Yeni bir simitçi.
Topmuş gibi, buruşuk k'adı havaya attı, tuttu, tuttu attı. Atıp tutarak bir sokak, bir sokak daha, daha sonra daha bir başka sokak. Yer yer pislenmişti. Sidik kokuyordu bu sokak.
Gümüşten topu açtı, çikolata bulaşıklarını yaladı yaladı."
Büyük bir hevesle başlıyorum. Son zamanlarda gelen okuma yorgunluğuma iyi gelir umarim:)
Cemil Kavukçu'yu büyüten öykü: Sait Faik Abasıyanık- Bir Bahçe
"Bir şehirde senelerce oturulur. Bıkılır. Usanılır o şehirden; her yerini gördüm, tanıdım sayılır. Ama daha ne görülmedik insanları, ne görülmedik sokakları, her gün önünden dört beş defa geçtiğimiz halde iyice göremediğimiz binaları vardır.
Birden kafamızı kaldırır, ben bu binanın, sırtında böyle insan büyüklüğünde heykeller taşıdığını bilmezdim, deyiverirsiniz."
Fatih Özgüven'i büyüten öykü: Ömer Seyfettin- Kaşağı
(...)
"Artık ahırda hep yalnız oynuyordum. Hasan eve hapsedilmişti. Annem eve döndükten sonra da affedilmedi. Babam, ne zaman Hasan’ın sözü edilse “o yalancı” derdi. Hasan da yediği tokadı hatırladıkça ağlar, zor susardı.
Benim kardeşime iftira atmış olabileceğim annemin hiç aklına gelmiyor, “Aptal Dadaruh atlara ezdirmiş olmasın” diyordu."
Füsun Akatlı'yı büyüten öykü:
Refik Halit Karay- Eskici.
(...)
— Ağlama be! Ağlama be!
Eskici başka söz bulamamıştı. Bunu işiten çocuk hıçkıra hıçkıra, katıla katıla ağlamaktadır; bir daha Türkçe konuşacak adam bulamayacağına ağlamaktadır.
— Ağlama diyorum sana! Ağlama!..
Bunları derken onun da katı, nasırlanmış yüreği yumu¬şamış, şişmişti, önüne geçmeye çalıştı ama yapamadı, ken¬disini tutamadı; gözlerinin dolduğunu ve sakallarından ka¬yan yaşların, Arabistan sıcağıyla yanan kızgın göğsüne bir pınar sızıntısı kadar serin, ürpertici, döküldüğünü duydu.
Hasan Ali Toptaş'ı büyüten öykü:
Osman Şahin- Beyaz Öküz.
(...)
"O geceden sonra Zeli değişti. Davranışlarıyla, bakışlarıyla tuhaflaştı. Bir garip oldu. Dalgın, düşünceli...Keto, sabaj akşam Küçük Ağa'yı aramaya çıkan marabalara katılırken Zeli hep evde yalnız kalırdı. Ağır kuşkular, korkular içindeydi. Zorunlu olmadıkça çıkmadı evinden dışarı. Kulağı en ufak bir seste, bir duyguda çın çın öttü. Dışarıda, dağın taşın Küçük Ağa'ya kestiği, herkesin gece gündüz arayıp da bulamadığı sır ondaydı."
Jaklin Çelik'i büyüten öykü:
Cihan Burak- Kin.
(...)
"Bu vahşi eğlence sabaha kadar sürdü, horozlar öterken her şey bitmişti. O zaman kalabalık adına "kin" denilen cücenin peşine takılarak geldiği gibi sessizce ıssız sokaklara dalarak ortadan kayboldu."
Nurdan Gürbilek'i büyüten öykü:
Oğuz Atay- Babama Mektup.
"Belki hatırlamazsın ama bugün sen öleli tam iki yıl oluyor. Ne yazık ki bu süre içinde ben daha iyi ve akıllı olamadım; bu fırsatı da kullanamadım. Oysa yıllar önce, bazı zamanlar, sen olmasaydın bir çok şey yapabileceğimi düşünürdüm. Şimdi artık suçun kendimde olduğunu görmek zorundayım."
(...)
Sema Kaygusuz'u büyüten öykü: İlhan Tarus- Bir Kasabanın Ruhu.
(...)
"Hoca Ali Efendi'ye kızarken, ona söverken, onun yüzüne karşı ve arkasından ileri geri söylenirken kalben kendisi ile beraber olan, beraber kızan ve beraber söven bu adamların, şimdi birden bire hep birlikte karşı cepheye geçmeleri ve kıyıda kalan adamlara mahsus yarı merhamet, yarı istihza gözlerle artık bir kara zift batağına dalmış olan şu tedbirsiz kafalı, atak ve gösteriş sevdalısı gövdesine bakmaları ne demekti?"
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.