Hani bazı filmleri defalarca izlersiniz de bıkmazsınız ya bu kitap da benim için aynen öyle oldu. Bir türlü doyamadım bu kitaba. Kitap Yavuz Sultan Selim ile Şah İsmail'in bir parça hayatını anlatıyor. Bir savaş Çaldıran, iki hükümdar iki düşman ikisi de Müslüman ikisi de Türk, biri kızıl başların lideri diğeri Sünnilerin. Ama düşmanlar işte. Kitapta bir insanın binlerce insana ve şeye hükmettiğini ama gönlüne, gönlündeki acıya söz geçiremediğini, sevginin ne olduğunu çok iyi anladım. Kitabı okurken yeri geldi Sultan Selim'e kızdım yeri geldi Şah İsmail'e acıdım bazen de bunun tam tersi oldu. Bazı noktalarda yoğun bir Şah İsmail güzellemesi hissettim. Sonuçta Sünnilerin kökünü kazımaya çalışan biri için abartılı buldum övgüyü. Kitapta Alevilikten de bahsediliyor ama Alevilik bizim bilgimizin tam tersi mum söndü denilen şey aslında cem törenlerinde Şah İsmail tarafından yakılan bir mum, sonrası mum sönene kadar durmadan sema edilmesi. Tahminimce Alevilik adı İsmail zamanında ortaya çıkmış Yakınında olduğu kadar, aşka bir o kadar uzakta kalan iki sultan... Uzakta kalıp da bir o kadar yakınında olan Ömer... Demek ki ne Şahta imiş marifet ne de Sultanda ... Dokunup da sevgisini alamayan Şah... Dokunamayıp da sevgisini hissedebilen Sultan... Sevilip de kaybeden Ömer... Son olarak kitabın en sevdiğim cümlesiyle kapatıyorum: "İnsan sevgiye hükmeder; ama aşk insana hükmeder!.."

Şah ve Sultanİskender Pala · Kapı Yayınları · 202332,5bin okunma

·

2.002 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.