Son Kuşlar, Lüzumsuz Adam, şimdi ise Semaver… Nedense bazı dönemlerde Sait Faik okurken buluyorum kendimi. Onun anlatım tarzının doğallığı ve mesaj kaygısı taşımayışı sanırım bu durumu kaçınılmaz kılıyor benim açımdan. Gerçekten de okurken içimi bir huzur kaplıyor. Betimlemeleri ne çok ne az, buna rağmen gözümü kapatsam sanki oradayım dışarıdan izliyorum hikayelerini. İçimizden birinin gözüyle yazılmış hikayelerin, içimizden biri gibi kahramanlar vasıtasıyla anlatılıyor olması ise muazzam. Dönüp baktığımda okuduğum tüm kitaplarında aynı duyguları yaşamışım, ve hayranlığım hep artmış. Semaver kitabında da birden çok hikaye mevcut. Şu veya bu hikayesi diye sınırlama yapmak haddime olmasa da ben en çok “Garson” adlı hikayesini sevdim. İnziva, sorgulama ve hayatın akışına dair içeriği ile beni oldukça etkiledi. Nitekim onun da dediği gibi insanlar “Garson ölürler, ama garson doğmazlar.” (!) Haldun Taner, Sait Faik için kitabın bendeki baskısında, “bir konuyu değil yaşam parçasını işliyordu.” demiş. Bence daha iyi bir nitelendirme olamazdı onun için. Kitaptan yaptığım bazı alıntılar şu şekildeydi: “Ölümün karşısında, ne yapsak, muvaffak olmuş bir aktörden farkımız olmayacak.” “Zaten deniz kadar meçhul bir şey var mıydı?” “Lisanlarını anlamadığımız insanların haletiruhiyelerini keşfetmek hususunda çok aciziz.” Sait Faik Abasıyanık kadar değerli bir yazarın eserleri birden fazla kez okunmayı hak ediyor. O içimizdeki deniz ve mavi aşkının sözcüsü, ve yine o iyi ki yazmış. Keyifli okumalar dilerim.

SemaverSait Faik Abasıyanık · İş Bankası Kültür Yayınları · 201311,9bin okunma

·

269 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Itsmorethanbooks