Yazarın okuduğum 2.kitabı, ilkinde tarihten anektotlar paylaşırken bu kadar gözüme batmamıştı, ama bu kitabında kısa bir Türkiye tarihi anlatmış gibi hissettim, buna rağmen 90ları anlatırken deprem üzerine de bu kadar eğilmişken 12 Kasım düzce depremini es geçmesini yadırgadım, ölümlerden bahsederken de döneminin en beklenmedik ölümlerinden biri olan Barış Manço'ya da değinmemesi ilginçti. Neyse bunlar yazarın kendi önem sıralamasında yer bulamamış olabilir. Kitap böyle detaylarla gereksiz uzatılmış, üstüne romanın içinde roman taslakları anlatılması ve ikili diyalogun sürekli araya girmesi, yaşanan olaylara asıl konudan daha fazla yer verilmesi kitapta asıl anlatılmak istenen hikayeden okuyucuyu uzaklaştırıyor, özellikle ilk 200-250 sayfa adeta girizgah sıkıcılığındaydı, uzun süre ilerlemedi konu, bir yerden sonra düğüm çözülse de bu sefer de ayrıntılara boğdu yazar, üslup olarak akıcı olsa da gereksiz detaylar soğuttu beni, biraz Elif Şafak esintileri hissettim yazarda, onun reklam yerleştirme gibi kullandığı, kitap, film önerileri, tarihten anektotları, yer yer ikili ilişkileri serpiştirmesi ve de olmazsa olmaz olarak kullandığı taciz, tecavüz imgeleri. Umutla keşfettiğim için sevindiğim bir yazardı, lakin hayal kırıklığına uğradım diyebilirim, eser kötü diyemem ama benim beklentilerimi karşılamaktan uzaktı.

Unutma Beni ApartmanıNermin Yıldırım · Doğan Kitap · 20163,556 okunma

·

198 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.