Ebu'l Vefa Hazretleri
Fatih Sultan Mehmet han'ın cenaze namazını kıldırmış, mübarek zat, evliyaullah.
''İstanbul’da rumların kesif olduğu bir semte (vefa’ya) dergahını kurar ve bu insanlara kapılarını açar. bıkıp usanmadan hakkı tebliğ eder. gülene de anlatır, sövene de. kimi dergâha râm olur, kimi aleyhinde konuşur. mübarek güler yüzlü ve nüktedandır. en çetrefil meseleleri basite indirger ve maharetle nakşeder zihinlere.
Ebûl vefa’nın fatih’e karşı hususi bir sevgisi vardır. onu bir kere bile görmez ama geceler boyu dua eder. genç sultan’ı güçlü tasarrufu ile kuşatır ve ona manevi zırh olur. fatih bu himmeti iliklerine kadar hisseder. rüyalarını nur yüzlü veli süsler. günün birinde dayanamaz, dergahın kapısını tıkırdatır. ancak ebûl vefa hazretleri ‘hayır!’ der, ‘görüşmesek daha iyi.’
Koca sultan yüzgeri giderken mübârek hıçkırmaktadır. bir hüzündür çöker mekâna. talebeleri muammayı çözemezler. sıradan rumlar’ın bile kıymet verilip, buyur edildiği bir tekkenin kapısı cihan padişahına neden açılmaz? nitekim içlerinden biri dayanamaz. ‘bağışlayın ama efendim’ der, ‘hem hünkârı üzdünüz, hem kendiniz üzüldünüz. bunun bir hikmeti olsa gerek?’
mübârek ‘doğru söylüyorsun.’ der, ‘ama aramızdaki muhabbet vazifelerimizi unutturacak kadar fazla. eğer o, sohbetin tadını alırsa sarayda duramaz, sultanlık çelik çomak oyunu gibi basit gelir gözüne. korkarım tacı tahtı bırakır, dervişliğe kalkışır.''
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.