Doğrusunu söylemek gerekirse Ermiş’ten sonra yazarın hep bu tarz yazacağını aklıma getirmemiştim. Kim kendini tekrar etmek ister ki? Üsluptan bahsetmiyorum konu seçimleri, işlenişleri hep aynı. Dinle veya dine inananlarla ne türde bir sorunu var bilmiyorum ama Halil Cibran sürekli aynı şeyleri tekrar edip duran birisi. Ve bu baya sıkıcı.
