''(...)Bir gece köyü, bir alevdir, bir dumandır sardı.Baktık, asker Sımiyl'in samanlığı yanıyor.Hep koşuştuk.Fıkara Sımiyl askerde.Karısı bir taze.Samanlık dört bir yandan yalım yalım yanıyor.Ulan bu işi domuz Mırad'dan başkası yapmaz.Yakalayın iti.Mırad'ı tuttuk. << Ulan domuz, bu işi niye yaptın?>>
<< Az bir bekleyin, neden yaptığımı anlarsınız>> dedi. Demeye kalmadı. Hüsiin Ağa, samanlıktan erkekli dişili bir bağırtı yükseldi!
-----Amanın dutuştuk,imdat... Kapıyı bacayı alaf sardı...
Bunlar kim, demeye kalmadı, samanlığın penceresinden bizim Mıhtar'la Sımiyl'in karısı görünmez mi!
----Mıhtar, kocasız karının samanlığında işin ne?
----Aman,karıyı kurtaralım derken dutuştuk, hiç sorma...
....Pencereden aşağı bir eşek boyu var yok.
----Atlasana Mıhtar...
----Atlayamam, cıbılım.Evden şalvarımı koşturun.
Hay Mıhtar, yangına çıplak mı koşulur?Besbelli yangını görünce, Mıhtar değil mi ya, yataktan cıbıl fırlayıp yangını söndürmeye gelmiş.
....Karı da içerden bağırır:
----Aman komşular,yanıyoruz,yazmamı,çarımı getirin!...
....Ulan bu Sımiyl'in karısı da yangına donsuz mu koştu?
....Domuz Mırad
----Ey ahali, ola ki, bunlara bir şalvar, bir yazma verirsiniz, topunuzun evini,samanlığını yakar, evinizi ocağınızı başınıza geçiririm,dedi.
.....Yapar mı yapar...Köyün başına bela.Gecenin bir vakti, Mıhtar'la Sımiyl'in karısını samanlıkta cıbıl bastırmış.Urbaları kapmış,kaçmış.Samanlığı da yangına vermiş.
.....Mıhtar ar derdine düşmüş,cıscıbıl dışarı çıkamaz.Karı, can derdine düşmüş,çırpınır.Bütün köy, karısı,kızı orada.Samanlığın içinde bir kavgadır başladı.Sımiyl'in Karısıyla Mıhtar, samanlıkta bir eşek çuluyla bir semer yakalamışlar.Çulla semeri sen örtüneceksin, ben örtüneceğim, diye çekiştirip duruyorlar.Karı,
----Sen er kişisin, yiğitçe yürü çık, dal taban atla!...
....Mıhtar da ona,
----Len kahpenin kızı, bugüne bugün ben bir mıhtarım.Köylüye böyle sivil görünmek mıhtarlığın şanından mı? Çulu ver hele...diye bağırıyor.
.....Derken ,karının topuklarına inen uzun saçı tutuşmuş.
-----Ey müslümanlar, er kişiler başını öteye çevirsin.Elin namahremine bakmanın büyük günahı vardır...diye bağıraraktan kendini pencereden attı.
.....Bir eli önünde, bir eli ardında, edep yerlerini örteleyip eve kaçtı.Ardından da Mıhtar atladı. Mıhtar, eşeğin çulunu hamam peştemalı gibi beline dolamış, eğeri de sırtına vurmuş, dört nala, kendi evine koştu.
.....Köylü yangını mangını unuttu, hep gülüyor(...)''
Sayfa 31 - AdamKitabı okudu
·
111 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.