“Ruh Adam”
İlk kez okuduğum Nihal Atsız ve “Ruh Adam” ile birlikteyim. Yazar şahsın ismi malumumuz ancak Sabahattin Ali ile aralarının pek iyi olmamasından (eski dost) dolayı bu zamana kadar okumamıştım bir yandan merak da ediyordum yazı ve edebi dilini. Öncelikle arkadaşımın önerisi/ kitabı ile ve de İlber Ortaylı’nın da “Bir Ömür Nasıl Yaşanır”da Nihal Atsız’dan bahsetmesi okumama vesile oldu diyebiliriz.
Edebi dilini farklı buldum, yer yer Türk usulü mistik bir anlatım vardı. Yazarın kendi şiirlerinden olan “Mutlak Seveceksin” i ve diğer şiirlerini aralara serpiştirmesi başarılıydı. :)
(Bu şiiri seviyorum galiba.. :) )
Roman baş karakterlerinden olan “Selim Pusat“ garip biri... Kitap boyunca hem Ayşe’yi hem beni üzdü. Ahh Ayşe ne güzel seversin sen öyle... Ama Atsız döneminde de günümüzde de seven, anlayan, sadakat duyan kadınlar bunu yaşıyor işte.
Gel de sev!..
Roman konusu işlenirken handikaplar, olmamışlıklar ve belki de reenkarnasyon vardı. Tüm bu olanların sembolik bir biçimde anlatıldığı düşünülürse ben o sembolü pek alamadım sanırsam ki.
Kıyaslamak istemiyorum ama Sabahattin Ali hikayelerine baktığımda ülkesinde yaşanan sorunlara, haksızlığa, adaletsizliğe; emekçinin emeğini zayi eden patrona, fakire kötü davranan zengine, köylüyü ezen şehirliye dair gerçek diyebileceğimiz hikayeler yazan kişi vatan haini damgası yiyor ve bunları yaptığı için işkence ile öldürülüyor diğer tarafta sadece bu kitap bazında baktığımda güzel eşi Ayşe ve çocuğu için şükretmeyen, ne istediğini bilmeyen, insanları sevmeyen/ saymayan bir karakteri buluyoruz. Osmanlı veliahtları, prensesler, harem vari birden fazla aşklar, bir de erkeğe her şey mübâh kadına gelindiğinde kız ve kadın ayrımı!.. Neyse fanları/ hayranları çok, daha fazla devam etmek istemiyorum. :))
Ne güzel yaşamışlar, yazmışlar, Türk edebiyatına katkıda bulunmuşlar, bizlere de sunmuşlar. Sağ olsunlar, var olsunlar, huzur içinde uyusunlar.
İyi okumalar. :)
Ruh Adam 
Hüseyin Nihal Atsız
·
128 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.