··
1.531 görüntüleme
Yureginize saglik Serpil Hanim, sizin incelemelerinizi okumak da oyle guzel ki !!! Insanda okumamissa sayet hemen kitaba baslayasi geliyor. Bir heyacan ve merak girdabina kapiliyor insan. Bu guzel incelemeler icin ne kadar tesekkur etsek az gelir. Okuyucular icin cok buyuk bir sanssiniz. Iyiki varsiniz. Selam ve saygi ile...
Nezâketiniz için, çok ama çok teşekkür ederim, Seyit Bey. Şahsım adına dile getirdiğiniz övgü dolu cümleleriniz karşısında, nasıl mahcup olduğumu bir bilseniz! Bende diğer okur arkadaşlar ve sizin incelemelerinizi okudukça fazlasıyla feyz alıyorum. Ve ne zaman bir inceleme okusam, kısa yada uzun fark etmez, zihnim acaba ben de hislerimi bu kadar güzel ve etkili cümlelerle telaffuz edebiliyorum mu diye, düşünceler ile dolup taşıyor. İnanın ki, böyle söyleyerek latife yapıyormuşum gibi bir yargıya varmayın. Çünkü, hislerimi bütün samimiyetimle dile getiriyorum. Kitaplar ile birlikteliğimin miladı çok eskilere dayanır. Akıl kemâle erdiğinden beri, kitap okuyorum. Çünkü, ister çalışma, ister sosyal hayatımda kitaplardan daha iyi bir dost bulamadım. Tabii ki, bu dostluk kategorisine hayvanları da ekleyebiliriz ama maalesef onlar da biz insanlar gibi ölümlü birer varlık oldukları için, bir gün bir bakmışsınız sizi ardınızda bırakıp gitmişler. Bir zamanlar çok sevdiğimiz bir kuşumuz vardı ama ne yazık ki kaybettik. Daha dün gibi hatırlarım, o günkü çaresizliğimi veterinerle telefonda çata çat kavga etmiştim de adam umursamamıştı bile. Kayıtsız kaldığı yetmezmiş gibi bir de, benimle dalga geçmişti. Boncuğumuza bir cenaze töreni bile yapmıştık. O günden beri ne kadar çok hayvan sevsem de, çocuklarımın ısrarına rağmen, evde hayvan besleyemiyorum. Kayıpları tıpkı bir yakınımı kaybetmişim gibi, beni derinden yaralıyor. Sonrasında da başlıyorum kendimi sorgulamaya. Demek ki gereken ihtimamı gösterememişim, gösterseydim böyle mi olurdu diye. Ve inanın ki, bu suçlu hissetme psikolojisi çok kötü bir his.
Ama kitaplar öyle mi! Onlar hep var ve var olacak ve siz onları bırakmadıkça onlar sizi asla bırakmayacak. Sizde iyi ki varsınız.
Sevgiyle kalın...
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Hangi ara niteliksiz okurdun Serpil, o ara dediğin olmayan zamanı pek çok merak ettim:)) Yapma böyle kendine haksızlık etme. Yüreğine kalemine emeğine sağlık olsun.
Bu kitap uzun bir süredir benim de elimde. Dürüst olayım kitabın kalın oluşundan kaçıyordum ;) Ne kadar içten yorumlamışsınız Serpil hanım..
1000Kitap sayfasında okuduğum en güzel en içten yorum.
O kadar güzel anlatıyorsunuz ki... İncelemelerinizi okumaktan büyük zevk alıyorum.
Uzun olmasına rağmen hiç sıkılmadan okudum. Bilgilendirici ve çok güzel bir inceleme olmuş, yüreğinize sağlık...
Değerli okur arkadaşım, asıl ben size çok teşekkür ederim. İncelememi sabırla okuduğunuz ve geri bildirimde bulunma zahmetine girdiğiniz için.
Kurgu olduğundan emin olduğum halde okumuş olduğum bazı eserler, gerçek hayatımla örtüşmeye dursun! O zaman lisanımdan kalemime yansıyan cümlelerime, engel olamıyorum. Hal böyle olunca da, bir bakmışım satırlar arasında kaybolmuşum. Aslında eserden ziyade, bana hissettirdikleri hususuna değindiğim için, böyle olmakta!
Nezâketiniz için tekrar teşekkür eder, selâm ve sevgilerimi iletirim...
Peki "Size gerçek, gerçeğin ta kendisi olarak diyorum ki, toprağa düşen bir buğday tanesi yok olmazsa sadece bir buğday tanesi olarak kalır; ama yok olursa o zaman bereketli mahsul doğurur.” söylediğinde yazar neyi jast etmişdir?
Mevzuya tohum nazarıyla bakarsak tohumun bereketli bir mahsule dönüşmesi için, toprağa karışıp çözülmesi gerek değil mi? Olası aksi bir durum da, toprağa karışmayan tohum, tohum olarak kalmaya mahkumdur. Bu görünen kısım. Bir de yazarın asıl okura vermek isteği bir mesaj var ki zannımca o da bir insanın tekamül sürecine (Olgunlaşma) atıfta bulunmuş olduğu. Başlangıçta ne olacağımızı bilmediğimiz gibi, gelecekte de ne olacağımızı bilemeyiz! Ama bildiğimiz bir şey var ki, varlığımızın bilincinde olmak zorunda olduğumuz. Varlığının bilincine nail olan insan, çevresinde vuku bulan hadiselere tarafsız kalmaz! Hisseder, düşünür, olumlu yönde kendini geliştirmeye çalışır. Kendini geliştiren insan edindiği kazanımları yaşamına empoze eder. Farkında olmadan hem kendini hem de örnek davranışlarıyla çevresini aydınlatır. Böyle insanlar da baş tacı edilir. Takdir edersiniz ki varlığını keşfeden bir insanın yaşantısı, varlığını keşfedemeyenlere göre efsane görülür. Edebiyatımız da bunun örnekleri çok. Mesela Dostoyevski. Bir tohum üzerinden, insanın tekamül sürecine atıfta bulunmak, takdir edilesi. Tabii ki, buraya yazdıklarım benim şahsi fikirlerim ve hiç bir kimseyi bağlayıcılığı yoktur!
Umarım faydalı bir geri bildirim olmuştur.
Dosteyevski benimde derinden bağ kurduğum yazarlardan. Düşüncelerinize katılıyorum. Ve dahası diyecek o kadar durumsalliklar var aslında. Paylaştıklarınız için teşekkürler.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.