Zeze'nin yaşam çizgisini bizlere sunan bu üçlemeyi bütünsel olarak değerlendirmenin heyecanı içerisindeyim aslında. Haylaz Zeze. Şeytan çocuk (!). İnsan kılığına girmiş canavar. Temiz kalpli melek. İçinde hep kendimizden bir parça bulduğumuz Zeze'nin büyüyüşü, kabullendikleri, vedaları ama hiç yüreğinden ayrılmayan o fedakar hisleri bana -eminim ki bize- anılarımızı, belki de hiç söyleyemediklerimizi yansıtmakta. Evet, Zeze okul yıllarından da öncesine dayanan zaman diliminde bir kalabalığın etrafında yaşam öyküsünü sürdürmeye devam ederken çocukluk yıllarının ardından bu kez yalnızlığı tanıyarak vicdanıyla yüzleşmekte. Zaman değiştiği gibi bu kez karşılaşılan sorunlar da değişmekte. Serinin bir önceki kitabında söz edilen Zeze'nin yaşam kaygısı bu kitapta açıkça hissedilmekte ve farklı diyaloglarla sıkça ifade edilmekte. Kaygıların sebebi çoğu zaman toplum yargıları, ahlaki kalıplar olsa da benim fikrim ayrım noktalarının Zeze'yi sürüklediği seçimler yönünde. Sevgili Zeze, kaygılarını ve hesaplaşmalarını okumak zaman zaman yaptığım içsel muhakemelerin bazen tetikleyicisi bazen de özeti oldu. Şu hayatta her sorunun cevabı var mı ben de bilmiyorum. Ama şunu biliyorum ki sorular biterse bu yaşam senaryosu da biter. Ya Portuga? Adam ve Maurice? Kalbiyle gelen, kalbinde kaldı Zeze. Tüm cevaplar onlarla birlikte yüreğinde...

DelifişekJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 202127,5bin okunma

·

717 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

martianreader