Kitap dört hikayeden oluşuyor. Kitaba adını da hikayelerden ilki veriyor. Arka sokaktaki cinayet… İlk hikayeyi okurken birkaç kez ters köşe olduğumu söyleyebilirim. Ancak yazarın diğer okuduğum kitaplarıyla, hikayeleriyle kıyasladığımda bana biraz zayıf geldi. Güzel detaylarla süslenmiş ama sonunda beni heyecanlandıran bir durum olmadı. Ve gelelim ikinci hikayeye. İnanılmaz hırsızlık… Bu hikayenin beni şaşırttığını söylersem yalan olmaz. Beklediğim bir son değildi. Sevmediğim tek kısmı yan karakterlerin hikayeyi neredeyse hiç beslemiyor oluşuydu. Sıradaki hikayeyse benim kitabın en beğendiğim hikayesi olabilir. Ölü adamın aynası… Kafamda birden çok senaryo oluşturmuştum. Hiçbirisi tutmadı. Hatta karakterlerin oynadığı küçük bir oyuna ben de kanmış bulundum. Hikayenin en sevdiğim kısmıysa Mösyö Poirot’un olayı çözüşünü anlattıktan sonraki itiraf anıydı. Genel olarak hikaye gayet akıcı ve merak uyandırıcıydı. Son hikayeye gelecek olursak en ters köşe olduğum hikaye diyebilirim. Rodos üçgeni… Hikayedeki en sevdiğim yan katilden önce kimin öleceğini tahmin etmemizin gerekmesiydi. Ölen kişiyi az biraz da olsa tahmin edebilsemde katil konusunda net bir ters köşe yaşadığımı söyleyebilirim. Daha önce hiç böyle bir hikaye okumadım denecek kadar olmasa da diğer üç hikayeyle kıyasladığımızda insanı en çok şaşırtabilecek olanı bence sonuncusuydu. Genel olarak kitap güzeldi ancak yazarın diğer eserleriyle kıyas yapıldığında geri planda kalacağını düşündüğüm bir kitaptı.

Arka Sokaktaki CinayetAgatha Christie · Altın Kitaplar · 2018627 okunma

·

284 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.