67 dakika... Bir insanın yaşamını okumak 67 dakika. Peki ,anlamak? Sevgili Aslı Kocaeli ,Çarşamba Çikolataları'nda kalp çekmecesini aralamıştı bizlere. Orada babaya özlem , gençliğin kıpır kıpır olan heyecanı vardı. Şimdi ise bir çocuğu sadece kayıpların değil, varlıkların ardındaki istenmeden oluşturulan yoklukların nasıl etkileyebildiğini görmekteyiz."Her şeyi var , neyi eksik ?" dediğimiz çocuklarımızın /çocukluklarımızın bir şeyi eksik(ti): çocuk gibi olabilmek. Duygularımızı doğru ifade edemediğimiz için "Keşke bir şey demeseydim !' dediğimiz anlar çok olmuştur. Sevgili @annenin.icsesi ,kırgınlıklarını kırmadan anlatabilmenin yolunu bizlere göstermiş. Laf cambazlıkları ile değil , içtenliği ile yine sıcacık bir sohbetin kapılarını aralamış. Peki , ağladım mı? Hayır ama o kırmızı kazağın benim de boğazımı sıkıştıran bir fular gibi takılmış olduğunu hissediyorum. Bu hayatta hislerime değil gözyaşlarıma zincir vuran Aysun gibiyim.

Çocukluğum ve ÇocuğumAslı Kocaeli · Küsurat Yayınları · 2021222 okunma

·

352 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebbek