"insan ruhlarının böylesine nedensiz yere mahvedilmesine izin veren yaşamın görkemi neredeydi? ucuz ve aşağılık bir şeydi bu yaşam ve ne kadar çabuk sona ererse o kadar iyiydi. tümüyle sona ersindi. ben de küpeşteye yaslanıp er ya da geç unutuluşun serin yeşil derinliklerine batmamın kesinliğiyle gözlerimi özlemle denize diktim"
·
116 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.