Attilâ İlhan'ın olmayan şehirde; muhtemelen olmayan, büyük buğulu bir aynanın içinde kurguladığı düş kırıklıkları. Sevgi eksikliğinin insanların -başka- duygularına aşırılık katması şaşılacak bir şey mi? Eksiklikten doğan bir fazlalık... İçimizde dualite hep var; iyi-kötü, güzel-çirkin, tatlı-acı; bu ikiliğin kaynağı bir olandan gelmesi. Ve bu ikiliğin içinde bulunacak birlik olması. Her insanda farklı duygular uyandırır yazılar. Her alanın kendi içinde bir etkisi vardır. Bir yazı bana en azından olmaması gereken bir şeyi olmuş gibi gösteriyorsa, nelerin olmaması gerektiğini anlayabilirim. Bir yazı aynı zamanda normal değerlerin değer alanını fazlalaştırıyorsa... Olağanüstü olmak tek başına bir ayrıcalık ifade etmiyor. Olağanüstü bir mükemmelliyete sahip olmak gerekiyor bu da mutlaka inanmakla gerçekleşir. Varlığı mükemmel olana inanmakla. Neden sadece yargılayıcı bir soru kümesi değil benim için. Aynı zamanda kendini ifadeyi kolaylaştıran bir açıklama gereği. Attilâ İlhanı sorgulamıyorum ama yaşasaydı soracağım elbet bir şeyler olurdu. Neden mükemmelliği çaresizlikle sınırlandırmış???

Fena Halde LemanAttila İlhan · Özgür Yayın Dağıtım · 1985381 okunma

·

266 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve Cura