··
491 görüntüleme
Az önce demlediğim çayı içebileceğimi bilmeden yazıyorum. Bu kadar yakın ölüm sevdiklerimize ve bize. Ölmek için de gerçekten yaşamak lazım. Gerçekten yaşamak için de edebiyatı anlamak lazım. O zaman ölenlerin yokluğunu, ölümün gerçekliğini, çaresizliğini ve bir gün yaşamın biteceğini tüm insanların bildiği gibi değil de edebiyatı anlayanlar gibi bilirsin. Acı her türlüsünde vardır, gözyaşı da… Lakin edebiyatı anlayanlarda ve yaşayanlarda acı içselleşir ve sözcüklerle dışarı vurur ve edebiyat yaşar, edebiyat ölmez.
Sevgili Rogojin demlediğim çayı içmeden, bu metni tamamlayacağımı bilmeden, okuyacaklarım arasına aldığım bu kitabı ve diğer kitapları okuyacağımı bilemeden ölüm üzerine yazdıklarından kaybettiklerimizi düşündürdün bana. Edebiyat da düşünmek değil midir aynı zamanda? Ölüm kaybetmek ve mutlak gerçek ise, yaşarken kaybettiğimiz insanlığımız; tek kelime ile tüm sıfatları içinde barındıracağına inandığım “sevgi” kaybımız ölmeden defalarca ölmemize sebebiyet vermiyor mu? Edebiyatı gerçekten anlayan sevgiyi yaşarken öldürür mü?
Açlığıma açlık katıyorsun yazdıklarınla, doymaya da korkuyorum, taşmakta istemiyorum. Ama öleceğim, edebiyatı anlamadan ölmek istemiyorum. Yine de aklıma demlediğim çay geliyor, müsaadenle ekleme yapıyorum: “Edebiyat hayattır, çayla birlikte…”
Not: Latife ile bitmesinin sebebi ölümün mutlak gerçek olmasıdır. Bu metin doğal ölüm göz önüne alınarak yazılmıştır.
ne kadar güzel anlatmışsınız..teşekkür ederim hocam, söyleyecek birşey bulamadım..
Hocam perişan ettin beni, ben ki ağlamayı unutmuştum nicedir.
Muzaffer artık yanyana gelip yine gülmemiz gerek, sana borcum olsun:)
Bu siteye ilk geldiğimde amacım buydu işte. Kritik yapmak değil, okuma sürecinde kendimi yazmaktı. İlk incelemelerim de böyledir. Eser ve okumanın beni sürüklediği duygular. Zira, artık yayıncılar eleştiri istemiyor, diyor Kemal Gündüzalp. Çok da doğru. Bunu akademisyenler yapıyor zaten. Bize böyle incelemeler lazım.
Baktım da, Sizin ve Hakan Bey'in incelemeleri daha düşer düşmez siteye, bir çok okur okuma listesine almış eserleri. İşte budur.
Aslında sık sık kendime tekrarlamışlığım oldu. Hem de çok sık. Tekrarladığım, cevabını bilip asla vermediğim bir soruydu aslında, kitapları ve filmleri neden sevdiğim. Bu ömrün hazanında, bu hüzün dolu inceleme bir kez daha sordurdu bu meşum soruyu; neden Meto? Bildiğim cevabı yine vermedim. Vermeye de hiç niyetim yok.
Asıl üzüldüğüm unutmak. İyi de unutmak bir insana bahşedilmiş en esaslı savunma mekanizması değil midir? Unutmasa insan, biter. İnsan bitmemeli. Günü biter, yeni bir güne başlar. Sevgisi birine biter, başka birine merhaba der. Zor olsa da. Aşk da, dostluk da biter. Kendi bitmemeli ama. İnsan bitmemeli.
İlk Gabriel’i hatırladım. İsmini değil de cismini. O cismin benim aklımın derinlerinden tekrar çıkıp gelen, onun bende bıraktıklarını. Puslu bir camın ardındaydı, ama hatırladım. Ne fark eder. Kokusu olmasa da rüzgarı esti. Artık dalgalanacak bir saçım yoksa da, ürperdim. Ben bitmemişim işte. İnsan bitmemeli.
Ne dersiniz, hayat yaşadıklarımız mıdır, yoksa anılarımızda kalan mıdır?
Ve çok uzun zaman beklendiğinde nadiren olan şey bile gerçekleşebilir, ben bu sözüne inandım senin Musil. Haklıymışsın.
Var olsun edebiyat. Varol Rogojin.
Hocam eleştirilerinizde ve yazdıklarınızla haklısınız. Yine çok güzl ifade etmişsiniz..incelemelere yazdığınız yorumlarınız da incelemeler gibi güzeller...teşekkür ederim güzel yorumlarınız ve ince sitemleriniz için
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Ve iyiki sizde varsınız. ...
Iyi ki bizlerlesiniz ...
Teşekkür ederim.
Siz de iyiki varsınız ve buradasınız..çok sağolun:)
Var ol abi.
Ah canım benim, nasıl üstüste olmuş yazınız yine. Üstüme üstüme geliyor. Bol bol paragraf açıp vereceğiniz boşluklar bu fukarayı nasıl mutlu edecek bir bilseniz. Ama niyet ettim, okuyacağım :)
Hem bu incelemeyi, hem de incelemenin altına yapılan yorumları okuduktan sonra içim hem büyük bir huzurla, hem de büyük bir hüzünle doldu hocam. "Ölüm ve Yaşam" ayrılmaz ikili. Acı ve Mutluluk gibi. Sizin dediğiniz gibi iyi ki edebiyat var. Sizler varsınız. Var olun.
Victor Hugo ile bitirmek istiyorum "Ölmek bir şey değil, yaşamamak korkunç"
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.