Evrende kapladığı daracık yerin ve var olmadığı sonsuzlukların kıyısında, eskilerin savurduğu tozla gözlerini yanarken yenilerin yıkıcı marşıyla kulakları çınlayan Turgenyev var orada. Bozkırın ortasında yapayalnız. İzliyor olanı biteni, taraf tutmakta kararsız, odağını bir o yana bir bu yana çevirirken harfleri fırça darbelerine dönüştürüyor. Kahverengiler, sarılar ve yeşillerden müteşekkil bir arka plana parlak kırmızı noktalar saçıyor, kan damlaları misâli. Rusya'dan doğup eğri büğrü sokaklarından küf kokuları yükselen tüm dünya ülkelerinin beş yılda bir yanmaları gelenek haline gelmiş balık hafızalı kolektif bilinçlerine, yazar cüretkarlığıyla coşup taşan bir tarihçilik yapıyor. Babaları oğullarla, eskiyi yeniyle, muhafazakârı liberalle yüzleştiriyor. "Karakterlerimin arasında insana en yakın olanı" diye nitelendirdiği Bazárov'a tüm kalbiyle hayat verirken, severken korktuğu, alay ederken saygı duyduğu bir antikahraman yaratıyor. Irving Howe'un deyimiyle bir "tereddüt siyasetçisi" olan Turgenyev, yeni günün şafağında susmak yerine bildiğini haykırmayı tercih ediyor ve kurmaca ile gerçeklik arasındaki sınırları silikleştirip nihilizmi dünyaya doğuruyor. Atılacak taşlardan ürkse de odağını gerçek bir sanatçı olmakta sabitleyip üçkağıtla kazanmak yerine onuruyla hatırlanmayı tercih ediyor, Pável Petróvich gibi. Turgenyev, kendi ikilemlerini örtülü bir bilinç akışı misali karakterlerine pay ederek magnum opusunu yaratıyor. Her tarafın istediği ve anladığı kadarını göreceği çift yüzlü bir Janus o. Puşkin'i kolları arasında sıkı sıkıya tutarken devrimin rüzgarında geleceğe yol alan yapayalnız bir kahraman.

Babalar ve OğullarIvan Turgenyev · İletişim Yayıncılık · 201645,1bin okunma

·

140 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kubilay