Ocak’ta Hobbit ile başlayan serüvenime İki Kule ile devam ettim ve çok, çok, çok güzeldi! Okuduğum tüm seriler Yüzüklerin Efendisi yanında biraz sönük kalıyor ama Tolkien muhteşem bir yapıt ortaya çıkarmış ne yapalım?
Yüzük Kardeşliği’nde büyük bir amaç uğruna yolculuğa çıkan grubun dostluğunu, birlik ve beraberliğini ve bazen de hırsın pençesine düşenleri okumuştuk. İki Kule’de ise yine tek bir amaç var ama yollar ayrılıyor. Sauron ve Saruman ile uğraşmak için ayrılan yollar çok mantıklı aslında. Olması gereken olmuş gibi görünüyor.
Mekan ağırlıklı ve betimlemelerle dolu bu fantastik kurgu beni sıkmadı aksine kendine bağladı. Bu yüzden beğenmeyen ve sıkılan birçok okur olmuş ama Orta Dünya’yı resmetmeye çalışan Tolkien başarılı olmuş bu konuda. O dünyada yaşıyormuş gibi okudum ben çünkü.
Dağılan kardeşlik zorlu ve korkutucu olsa da birçok açıdan iyi. Umudun kollara ayrıldığı bir dağınıklık bu. Son kitapta harika bir şafak doğacak inanıyorum çünkü umudumuz Gandalf.