-Eskici Ve Oğulları- Yokluğun rengi olur mu? Yokluk görmüş her şeye hemen ulaşamayan insanlar bu soruya hemen cevap verir tahminen. Kimnin çocukken yiyemediği dondurmanın rengidir yokluk, kiminin olmayan arabasının rengi, kiminin evinin belki halısının belki de perdesinin rengi... Bu böyle devam eder işte. Ben çok yokluk görmüş biri değilim. Gecekondu da yaşadığımız zamanlar apartman dairesi bizim için lükstü. Eğer bir renk seçme hakkim olsaydı, evimizin tavanından dökülen kumlarin rengi derim, boyası soyulan duvarınızın altından görünen çimento rengi derim. Kısacası gri derim yokluk için. Acı bir gri. Kaleminin akıcılığına hayran kaldığım bu romandaki konumuzda tam olarak bu işte. Sefaletin verdiği acı bir babaya neler yaptırır onu okuyoruz bu romanda. Romandaki baba karakterine ne kadar çok kızsam da birçok yerde de üzüldüm. Küçük oğlunun direnişini kıramayan anne ile babanın ve kız kardeşinin yolculukları ile ilerleyen kitap acı verici bir son ile bitiyor. Bu hikaye böyle bitmemeli diye sitemler ediyorsunuz adeta. Son sayfadan sonra Orhan Kemal'e hayran olmamak elde değil. Kitabı okuyan insanlara soracağım tek şey sizce yokluğun fakirliğin rengi nedir demek olurdu herhalde. Bana soracak olursanız bu kitapta yokluğun rengi Beyaz derim. Hiç beyaz olur mu demeyin. Kendinize bir iyilik yapıp okumak isterseniz evet beyazımış diyeceksiniz. Kitaplarla kalın....

Eskici ve OğullarıOrhan Kemal · Everest Yayınları · 20216,6bin okunma

·

1.824 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zeynep Evci