#afroamerikanedebiyatı
Yer, ikinci dünya savaşı yılları Amerika, yer 2021 dünya.
Bay Yacobowski bana neden tiksinerek bakıyor? Kız olduğum için mi? Siyah olduğum için mi? Woodrow in orman yeşili dantelli çorapları var da benim neden yok? Neden ben çorabımın yırtığını saklamak için onu ayağımın altına sıkıştırmalıyım? Mary Jane’e, beyaz kızlara neden gizli, sahiplenici bir nezaketle bakılıyor da bana bakılmıyor? Saçlarım sarı, gözlerim mavi olmadığı için mi sevilmiyorum? Tanrıdan her gece mavi gözler istiyorum neden vermiyor?
Toplumsal eşitsizliğin, yoksulluğun nedenlerini bulmak için 
Das Kapital i açıp okuyabilirsiniz. Kadının neden ikinci sınıf görüldüğünü anlamak için, 
Ursula K. Le Guin ‘in, 
Virginia Woolf’un, 
Elisabeth Badinter ‘in kitaplarına açıp bakabilirsiniz. İnsanları doğuştan sahip oldukları ulusal kimlikleri, deri renkleri, dini inanışları ya da inançları yüzünden neden saldırıya uğradığını anlamak için Faşizm’i anlatan yüzlerce kitaba danışabilirsiniz. Yoksulluğun dağladığı, cehaletin kucakladığı aile içi kadim mutsuzluğun sebeplerini belki 
Ezilenlerin Pedagojisi ‘nde bulursunuz. Bunlara cevap veren çok kitap var. Ama bunların nedenlerinin böyle içtenlikle, kuş konmuş bahar dalından filizlenen ilk yapraklar gibi yeşil ve serin, böyle hüzünlü bir çaresizlikle sorulduğu başka kitaplar bulmak zor.
Morrison, kalpleri sıkışarak büyüyen çocukları, kalpleri kırık yaşayan kadınları, sahip olduğu ilk külotu ne yapacağını bilemeyip başına geçiren yoksulları, mavi gözlü sarı saçlı olursa sevileceğini düşünen, sevilmeyi, kabul görmeyi bunlarda arayan siyahları bir kız çocuğunun savunmasızlığıyla sararak anlatıyor. Aslında onları değil, onlara üstten, küçük, çirkin, önemsiz hissettiren bakışı didik didik ediyor, onu mahkum ediyor.
Toni Morrison, muhteşem gözlem gücü, ince şeyleri anlamaya ayırdığı vakit, anlattığı her şeye, bir eşyaya bile kazandırdığı karakterle, eşine zor rastlanır bir yazar. Ustalığını, gösterişsizce, büyük bir dinginlikle kurguya, karakterlere, ve satır aralarına yediriyor.
Kitabı okuyup bitirince insanın damağında öfkeli ve hüzünlü bir tortunun, ama en çok da, edebiyatın tadı kalıyor. Bize de, edebiyatına sağlık 
Toni Morrison demek düşüyor.
En Mavi Göz
Unutamadığım eserlerden biri En Mavi Göz... Böylesi zor bir konuyu kimseyi incitmeden, kırıp dökmeden kaleme dökmek daha da zor. İncelemenizi okuyunca yine içim titredi... Çok beğendim eserin hakkını vermişsiniz sonuna kadar.. kaleminize, yüreğinize sağlık... Keyifli okumalar 😍💐💫
3 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Çok güzel yazmışsınız elinize sağlık. Ekliyorum listeme kitabı :)
Kitap öyle güzeldi ki kötü yazmak mümkün değildi. Ben de yazarın tüm kitaplarını ekledim haliyle.Çok seveceğinize eminim.🌺🍀
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.