Hep kenarda durmayı seven Müzeyyen...
Müzeyyen kendini bu cümleyle tanımlıyor. Sevgisiz hissederek buyuyen her çocuk gibi, yetişkinliginde de içindeki boşluğu yıllar geçse de doldurmayan Müzeyyen...
Büyük huzunlerini, küçük sevinçlerle gidermeye çalışan Müzeyyen...
Ailesini mutlu etmek için kendi gibi düşünmeyen Müzeyyen...
Sonunda huzuru buldu mu?
Bir kadının hissettikleri ancak bu kadar doğru ve sansürsüz aktarılabilir.
Bir çok noktada Müzeyyen ile kardeş hissettim kendimi...
Çarpıcı bir şekilde sona erdi.
Yazarla tanışma kitabım. Kesinlikle devamı gelecek ️ çok çok beğendim.
