"Dolapta biri var."
"Nerede? Ben göremiyorum."
"Göremiyor musun gerçekten?"
#alıntı
.
Aşırı aşırı sabırsızlıkla beklediğim bir kitap olan Dolapta Biri Var'i bir çırpıda okudum resmen. Tadı damağımda kaldı yine. 99 depremini yaşamış olan Azize'nin hüzünlü hikâyesini okuyoruz bu defa. Depremde babasını kaybeden Azize annesi ve kardeşiyle beraber Istanbul'a anneannesi ve dayısının yanına taşınır. Depremin ve kayıp duygusunun yarattığı boşlukla yeni bir çevreye alışma çabasını görüyoruz. Okurken yine gerim gerim gerildiğim yerler oldu. Sonu benim için ters köşeydi. Yine bayıldım.