Kanuni dönemi'nden Cumhuriyet'e.
Yazarın kitapta anlatmak istediği BUAM, uzay ya da Babil değildi. O, ilginç bir hikâye, alışılmadık bir kahramanın bakış açısıyla Şair-i Azamları, Osmanlı'nın sanatı, adım adım çöküşünü ve bunun sanata yansımasını anlatmak istemiş. "Hadi artık, bulunsun artık şu tabletler!" diye diye dinledim kitabı. Genel anlamda sıkıcıydı. Son kısım, tapınağın keşfi ve altınlarla tabletlere ulaşılan bölümde heyecanlandım sadece ama heyecanım da kursağımda kaldı. Böyle olunca da kitaptaki sevdiğine kavuşunca yeniden kaybeden Kays gibi hissettim. Şunu da söylemeden edemeyeceğim: Sen erkeklerin özetisin Kays. Her gördüğün güzele Leylâ diyorsun.
