Joanne Greenberg’in kendi yaşamından yola çıkarak yazdığı bir kitap bu. Genç yaşında geçirdiği akıl hastanesi deneyiminden yola çıkarak yazmış bu kitabı. Gerçeği iki küçük oğlundan gizlemek için de Hannah Green takma adını kullanmış.
Kitabın kahramanı 16 yaşında, içinde yaşadığımız dünya ile bağlantı kuramayan ve kendine yeni bir dünya, yeni bir krallık kuran Deborah. Şizofreni teşhisiyle akıl hastanesinde tedavi gören aslında çok zeki bir kız. Deborah’ın tedavi süreci, sürekli normal olmak için çabalaması, doktoru Fried’in Yr diliyile Furi’nin yardımları… Tüm bu süreç, yaşadıkları beni çok etkiledi, beni içine çeken bir kitap oldu. Onun korkularını, kaygılarını, üzüntülerini hissettim ve delilik ve normal olmak arasında çok ince bir çizginin olduğunu farkettim. “Veronika Ölmek İstiyor” tadında ve benim gözümde ondan daha güzel bir kitap. Çok çok sevdiğim, etkilendiğim iyi ki okudum dediğim bir kitap oldu. Kitaptan en sevdiğim alıntı ile incelememi sonlandırayım. “Sana hiçbir zaman gül bahçesi vadetmedim ben. Hiçbir zaman kusursuz bir adalet vadetmedim ve hiçbir zaman huzur ya da mutluluk da vadetmedim. Sana ancak bütün bunlarla savaşma özgürlüğüne kavuşmanda yardımcı olabilirim. Sana sunduğum tek gerçeklik savaşım. Ve sağlıklı olmak, gücünün yettiği kadarıyla, bu savaşımı kabul edip etmemekte özgür olmak demektir. Ben yalan şeyler vadetmem hiç. Kusursuz, güllük gülistanlık bir dünya masalı koca bir yalandır... üstelik böyle bir dünya çok can sıkıcı bir yer olur!”
