Öncelikle herkese merhaba.
Japon edebiyatı için önemli bir eserle karşınızdayım. Kitap uzun zamandır kitaplığımda dursa da nedense hafife almış, çerezlik olduğunu düşünmüştüm ve elim bir türlü kitaba gitmemişti. Oysa ne güzelmiş, bu kadar bekletmem haksızlık olmuş.
Kitabımız 21 erkek 21 kız öğrencinin bulunduğu bir sınıfın Japonya devlet programına seçilmesi ve ardından sınıfın bir adaya götürülmesi ile başlıyor. Program: Ölüm Oyunu. Verilen süre içerisinde, her gün adanın yasaklanan bölgeleri yüzünden daralan çemberde herkesin tek görevi birbirini öldürmek:hayatta kalmak. Zorunlu askerliğin olmadığını ve halkı bu sebeple olası bir askeri soruna karşı yetiştirmesi gerektiğini söyleyen devlet, öğrencileri henüz 15-16 yaşlarındayken rastgele bu programa sokuyor. Her yıl bir sınıf. Bu sene de şans(?) Şoyo’nun sınıfına vurmuş. Hakim bakış açısı ile okuduğumuz kitapta insanların her ne kadar ‘kardeş’ olduklarını, arkadaş olduklarını düşünseler de olası bir ölüm tehlikesi karşısında nasıl beklenmedik tepkiler verebileceğini okuyoruz. İçlerinde uyuyan psikopatı uyandıran mı, canı pahasına herkesi öldürmeyi göze alan mı, vicdan muhasebesi yüzünden ölen mi… Kitapta hepsi mevcut.
Yalnızca bir kazananın -dolayısıyla bir kişi yaşayacak- olması gereken bu oyunda öğrenciler boyunlarındaki kelepçeler sayesinde takip ediliyor, yaşayıp yaşamadıkları saptanıyor. Her sabah görevli aralarından ölen arkadaşlarının isimlerini okurken öğrencilerin kendilerini nasıl kapana sıkışmış hissettiklerini görüyoruz. Sistemin nasıl vahşice işlediğine dikkat çeken bir grup özelinde okusak da aslında 42 kişinin tamamının nasıl bir süreç izlediğini anlatıyor kitap bize. Kimse hakkında soru işareti kalmıyor aklımızda.
Öte yandan kadro çok kalabalık olduğu ve benim Asya edebiyatına aşına olmamam isimleri okurken beni yavaşlattı, yer yer dikkatimi dağıttı ama yine de bunlar hiç problem olmadı. Kitap çok kısa bir sürede kurguya dahil olunca aktı gitti.
Bu türü seviyorsanız bu kitaba da şans vermelisiniz,
Kitapla kalın!
