Yılmaz Özdil'in köşe yazılarından oluşan İsim-Şehir serisini okumuş olanlara bu kitabı şöyle tanıtabilirim; onların Saramago versiyonu. Yani Saramago'nun kendine özgü alaycı ve ironik anlatımıyla kişiler, şehirler ve konular ele alınmış. Nokta atışı tespitleri ve diğer kişi/kurumlara uyarlanabilmeleriyle güncelliğini her yüzyılda koruyacak olmaları da yine Saramago farkı. Umberto Eco'nun tersine, ben Bay Saramago'nun bu metinleri yazarken de yeterince öfkeli olduğunu düşünüyorum. Buna rağmen Bay Eco'ya bir konuda katılıyorum: Saramago öfkeliyken de çok sevimli oluyor. =)
