Lakin, bir gün gelir, eskiden yoluna can vermeye hazır olduğumuz sevgilinin solmus yüzüne, çil basmış ellerine bakarken "O bu muydu? Bunun için mi yıllarca yanıp tutuştum?" deriz. Hayatımızın en hazin anı budur. Çünkü, bu halet, biraz da bizim ihtiyarlığımızın işaretidir. Gönüllerdeki o soğuk ürperiş, kışın, bize ilk üfleyişlerindendir. Gözümüzün önünden bir hayal perdesi daha kalkmistir.