Gideli bir kaç saat oldu, seni tanıyalı birkaç saat oldu, seni özledim, kimsin sen, seni özlemekten korkuyorum, sen gittiğinde ilk duyduğum bu oldu, korku, neden korktuğumu bilmiyorum, hayır, biliyorum, sanki o hiç yokmuş gibi davranıyorum, sen de öyle, başka türlü bütün bunları düşünemem, hayal bile olsa bu titremeyi duyamam, pek çok acıdan, sessiz bir bahçedeki uzun göz dalgınlıklarından, tanımadığım insanlar arasındaki sonuçsuz arayıştan sonra bir ışık parçası, herkesin görmek istediği bir düş belki bu...