Kitabı okurken ara verip (yerimi kaybetmemek için parmagım arasında iken) suratına vurasım geldı(karakterin). Sen nasıl bir ruh hastasısın, seni acil yatırmalı.
Tabiki yazar (dostoyevski) tüm gerçekçiliği ile yazmıs. Okurken zaten kitaba sinir oluyorsanız ya da verdiği duyguyu yaşıyorsanız kitap iyi oluyor (benim nazarımda) hatta bir ara sadakatsizdeki Asya ile volkan nın oglu mu bu dedım.
Bir karakter var ve bunun iç dünyasındaki gel-gitlerini okuyorsunuz. Çok gelemiyor olsa da gidişlerinde o torpidodaki sopayı çıkarasın geliyor.
