··
1.205 görüntüleme
Film incelemesi- Kitap incelemesi
.
Filmde emeği geçen herkese teşekkür ederiz Ama filmi keşke izlemeseydim.
Filmin ve oyuncuların adı değişse bu film bir kitaptan demem. Özellikle filmin sonunu hiç sevmedim çünkü bu kitap bir kadının özgür, rahat duruşu, insan gibi değer görüşünün hikayesi. Bir mucize hikayesi.
Film ise öyle bir klişe ki...
Kitapta böyle bir son olmayacağının sözü veriliyordu diyebiliriz profesör ve eski bakan arasında geçen konuşmada.
Filmi sevmedim, tavsiye de etmem.
Kendime not:
Aydınlıktan korkan balıkların intihar etmesi?
Bölüm- Depresyon insanlar ve balıklar içindir
Meryem
.
Hem çocuk hem kadın dedik ya tam öyle.
Onu okurken sanki onun acısını hissettim, mutluluğuna ortak oldum. Yaşadığı anılara hep güldüm.
Hissettiği gibi hissettim, hissediyorum.
Demagoji değil bu, hissettiklerim.
"...kendisinin hiçbir zaman Cemal ve Memo gibi olamayacağını kavradı. Onlar insandı, kendisi ise suçlu." Bu cümleye takılıyım hâlâ.
#156709807
.
Kitaptan çıkarıp koruyup gözetmek istediğim karakter, Meryem.
Kitaptaki tüm karakterleri gölgesinde bırakan bir güç ve saflık.
Cemal'in Meryem'i köprüden atış anı beni çok duygulandırmıştı. Meryem'in gözlerinin kapatılmasını istemesi ve o sırada aklından geçen çocukluk anıları..
.
.
Cemal
.
Yaşadıkları, gördükleri yüzünden bir tür travmada olan karakter kitap boyu donuk. Kendine gelememiş, bulunduğu anı ve mekanı idrak edemiyor. Onu çok iyi anlıyorum aslında çünkü bu konuda onun psikolojisini anlamak için babama danıştım. Cemal, Şırnak'ta Gabar Dağılarında 2 yıl komandoluk yapmış. Tesadüftür ki babam da Şırnak'ta Gabar Dağılarında 2 yıl komandoluk yapmış. :)
Onun askerlik anılarına maruz kaldım. :) Şaka şaka, anı dinlemeyi severim.
Demem o ki, askerden geldikten sonra herkesi öldürebilirliğini Meryem'de hissedemiyor. Yapamıyor.
Cemal, profesörden öyle nefret ediyor ki.. Onun düşüncesini anlayabiliyorum. Başta profesöre saygı duysa da sonradan profesörün içkiden kendinden geçmiş hâlleri, Meryem'e olan ilgisi, başka bir adamla sarmaş dolaş görmesi ona duyduğu saygıyı yok ediyor ve kin, nefret doluyor içi.
Arkadaşlarımı bunun gibi biri, birileri için mi kaybettim? vs.
Bir de Cemal'in can dostuyken can düşmanı olan Memo var.
Memo kürt, daha sonraları dağa çıkıp Türk askerine karşı savaşıyor yani terörist oluyor.
Bir tarafta Memo, diğer tarafta Cemal. Onlar çocukluk arkadaşı.
Cemal kitabın sonunda kendine geliyor, travmayı atlattı diyebilirdim belki ama sonu böyle olmasaydı. Meryem yüzünden yeniden bir çöküş yaşıyor ve bence daha da fazla çökecek. Tabi bu benim görüşüm.
Cemal bir türlü sevemediğim bir karakter oldu bu kitapta.
.
.
İrfan Kurudal
.
Okurken en çok sıkıldığım karakter. Beni etkileyen, kendime benzettiğim çok yön buldum. Hayatta en sevmedigim bir tip ama sonunda mütevazı biri oluyor.
Yoksulluk onu öyle ezmiş ki o da bildiği tek şeyi yapmış hayatta: ezmeyi.
Karısı Aysel çok zengin, kendi ise bursluydu. Zamanla anlıyor zenginlerden, zengin denilen uyduruk yaşamdan nefret ettiğini.
Kendi kaçıyor ama bu Aysel git başımdan demek. Aysel'den de nefret ediyor.
Rahat, olduğu gibi görünse de hep kendini bastırmış bir karakter. Kendinden kopmuş biri. Hayatta gerçekten de mutlu olamamış. Olmak istemediği yerde ve olmak istemediği insanlarla. Bir şeyleri yapmak istediği için değil sadece yapmak gerektiği için yapan ve kendinde eksik bulduğu yönleri espriye vurabiliyor fark etmeden.
Hissizlik pranga gibi damarlarında dolaşıyor.
Profesörün bir arkadaşı var ki onun yokluğu onu çok derinden sarsmış: Hidayet.
Profesör Hidayet'ten sonra yaşamasını bilememiş.
Hidayetin ölmüş olma ihtimalini bilse ve bunu hissetse de onun varlığına çok ihtiyaç duyuyor.
Hidayeti gördüğünü sanıyor. Birilerini Hidayet sanıyor.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.