Eduardo Galeano ’nun Türkiye coğrafyasında doğmuş hali Gündüz Vassaf. İkisinin de hamuru aynı, filtresiz yaratıcılıkları, aynı panjursuz pencereden bakan parlak gözleri ve aynı marka kalemi kullanan marifetli elleri. İkisini de ne kadar sevsem az.
Cehenneme Övgü, totaliter, baskıcı, kollektivist sistemlere çok başarılı göndermeler yapan harika bir kitap. İnsanın ufkunu açan, enlemesine boylamasana genişleten bir düşünce ürünü.
Biz de karşıyız kardeşim baskıya, bizim de totaliterizme karşı çıkan arkadaşlarımız var diyebilirsiniz. Tam o sırada Gündüz Vassaf kapınıza omuz atıp ayakkabılarla evinize dalıyor, oturma odasında bacak bacak üstüne atıp oturuyor. Elinde bir ayna, bak diyor, seni yandançarklı özgürlükçü seni, sen de kendi yaşamında o kokuşmuş kuralların bir neferisin. Abi neettin, bir şarkı söyleyeyim aramız düzelsin diyorsunuz. İstanbul beyefendisi adam, karşı mı çıkacak, söyle diyor.
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular...şarkısına dikişlerini söküp birkaç teğel atıyoruz. ‘Ne özgürlükçüler tanıdım, ki aslında yoktular’ şeklinde, melodisi değişken bir şarkı patlatıyoruz, düzeltiyoruz arayı. Özeleştiri her zaman kurtarır çünkü.
Haa. Çok mu yeni bir şey söylüyor. ‘Evreka’ diye bağırıyor muyuz? Yoo. Ama bir, çok güzel söylüyor. Biz bu kadar marifetli söyleyemiyoruz. İki, tembellikten ve daha bilmem ne sebeplerden kim oturup da bu kadar akıl yürütüyor ki? Adam yapmış, açın da okuyun ne var?
Okuduktan sonra hayatınız mı değişecek? Yok, belki değişmeyecek. Çünkü Vassaf toplumun baskıcı kurallarını eleştirirken elini korkak alıştırmayıp biraz da nihilizm saçıyor sayfalara. Bundan sebep, kitaptan sonra da mayoyla dışarı çıkmamaya, delirmemek için çabalamaya, hergün sarhoş olmamaya devam edeceğiz. Ama kulağımızda “bi de böyle düşün” sesi takılı kalacak. Bu cümle zamanla bir şeyleri kendiliğinden halletmekle donanmış, sihirli bir abimizdir. Abimizi kişisel gelişim niyetine sabah akşam ılık suyla için gitsin.
Keyifli okumalar..
