Bazen hayatın bu karmaşasında ruhumu dinlendirecek tek şey denemeler okumak oluyor, ama artık o da bitti. Sanırım tekrar tekrar okumayı asla bırakamayacağım.
Okumaya başladığınızda size tamamen yabancı bir dünyaya gözünüzü açtığınızı sanıyorsunuz ama aslında gözünüzü açtığınız dünya tam da içinde bulunduğunuz, yaşamınızı feda ettiğiniz bu dünya. Perdelerin arkasındaki var olduğunuz dünyayı bulabilmek için Montaigne'in cümlelerinde kaybolun ama asla o cümleleri okumayı bırakmayın. Kurcalayın o cümleleri, okumak yetmiyor bazen; hayatı yeniden bulmalıyız.
Hayatımda her zaman başucumdaki o kitap olucaksın "Denemeler". Montaigne'in düşüncelerinde kendime yeni bir dünya kurdum ben. Ya o dünya benim içimdeki dünyaydı ya da benim o dünyadan hiç ayrılmaya arzum yoktu ki onu bazı gerçeklere karşı sahiplenmeyi tercih ettim. Hangisi olursa olsun ben bu dünyanın gerçekliğine inanmayı seçiyorum. Montaigne'in hem karanlık hem parlak kelimeleriyle açığa çıkardığı bu dünya gerçekler kadar belirsiz: aydınlık ve karanlık. Montaigne'in gerçeklerinde aydınlığı bulun ama onun karanlığına asla kapılmayın. Düşünmeyi asla bırakmadığınız okumalar dilerim.
