Gökteki Allah baba, semadaki serçe gibi beni de düşünmemiş, ben aciz kulunu göstermek lütfunda bulunmamış mıydı? Tanrı, parmağını sinir şebekeme sokmuş, tedbirli-ihtiyatlı sadece üstünden, telleri birazcık karıştırmıştı. Tanrı, parmağını geri çekmiş, sinirlerimin ipince telleri, kökleri bu parmakta kalmıştı. Tanrının parmağı, geride bir delik bırakmıştı, bu parmağın geçtiği yolda, beynimde yaralar kalmıştı. Fakat Tanrı, bana elinin parmağını değdirdikten sonra beni salıvermiş, bir daha bana dokunmamış, bana kötülük etmemişti.
Sayfa 23Kitabı okudu
61 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.