Parça parça öyküler, olaysız hikayelerle iç içe geçmiş rüyalar ve kitabın tümüne sindirilen Peygamber (sav.) kıssaları… İçinde olayların az ve sahne geçişlerinin ince oluşundan ötürü takip etmekte yer yer zorlandığımız bir kitap ama Ali Haydar Haksal’ın kolaya kaçmayan hikaye anlayışını bilmemiz bizi şaşırtmıyor. Yine bir Ali Haydar klasiği olarak hüzün hakim öykülere. Yazarın pek çok eserinde göreceğiniz “uslu hüzün” sarmış karakterler burada da var. “Hüzün ki bize en çok yakışandır.” diyordur şair, kim bilir?
