Artık yaşayacak yeni bir şey yoktu,her yeni gün aynı monotonlukla geçecekti.Yaşamını sürdürmekle yeni hiçbir şey kazanmayacaktı.Hala ölecek kadar sağlıklı ve cesurken her şeye son vermek en iyisiydi. --Yolculuğumuz ana karakterimiz Veronika'nın bu düşünceleri ile başlıyor-- Acaba gerçekten öyle miydi?Hayatta deneyimleyebileceği her şey tükenmiş miydi?Yaşamaya değecek tek bir şey bile yok muydu gerçekten? Spoiler içerir Ölmeyi gerçekten istiyor muydu,bunun sağlamasını yapmak için ilaçları teker teker içti Veronika.Nİhayet bilincini kaybetti.Gözlerini açtığında Vilete'te idi.Kalbi ağır bir hasar almıştı.Ya da Doktor İgor böyle bilinmesini istiyordu. Doktora göre ''ölüm bilinci bizi daha yoğun yaşamaya yöneltir''. Veronika'da bu bilince yavaş yavaş varmaya başlamıştı,bir haftası kaldığını düşünüyordu.Bu süre içinde doktorun da buna katkısı olmadı diyemeyiz(yapay kalp krizleri,insanı yavaş yavaş acılaştıran vitriol...) Acılaşmak kavramı İgor'un tanımıydı.Vitriol,kişi kendini korkutucu bir durumla karşı karşıya bulduğunda organizma tarafından salgılanan maddedir.Tadı da acıdır.Bu yüzden vitriolden zehirlenenler yavaş yavaş acılaşıyordu.Hastalar acılaşmaya başlayınca her türlü duyguya karşı duyarsızlaşmaya, hayattan zevk almamaya başlıyordu. İgor bu keşfi ile ödül almayı planlıyordu,hatta Sigmund Freud'a ve onun literatüre kazandırdığı libido kavramına da bir atfı vardı. .............Vitriol bir simya terimidir. Latince’de 7 sözcükten oluşan “Visita Interiora Terræ Rectificando Invenies Occultum Lapidem” cümlesindeki sözcüklerin baş harflerinin birleştirilmesiyle oluşturulmuş sembolik bir ifadedir............ Veronika akıl hastanesinde arkadaşlarından birinin tavsiyesi üzerine ve hali hazırda sadece bir hafta ömrü kaldığı düşüncesiyle içinden geldiği gibi davranmaya ve hiçbir şeyi ertelememeye başladı.Bu süreçte yaşayacak birçok şey olduğunu da farkına vardı.Öleceğini düşündüğü son gece yine tımarhaneden bir arkadaşı ile(birazcık yakın bir arkadaş bu-Eduard-)kaçıp güzel bir gece geçirdi.Sabah uyandığında ölmemişti. Ne olmuştu şimdi Veronika ölmekten vaz mı geçmişti? Doktorun yaptığı hayırlı bir işe vesile olmuştu ama yine de etik kurallara hiç uygun değildi.(Her gün düzenli olarak verdiği ilaçlar sayesinde Veronika'ya yapay kalp krizleri geçirtiyordu.) Okurken sevdiğim kısımları çok olsa da ben sonunun böyle bitmesini istemezdim.Belki de Paulo Coelho'nun tarzı budur.Vermek istediği mesajların alınmasını kurgudan daha çok önemsiyordur.

Veronika Ölmek İstiyorPaulo Coelho · Can Yayınları · 202078,2bin okunma

·

166 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yağmur