Kitap okurken çok merhametliyim. İfade doğru olmadı mı acaba? Dikkatliyim? Hassasım? Özenliyim? 2006 yılında Ali Ural'a imzalattığım kitabı raftan çekerken "Acaba daha önce okumuş muydum?" diye tereddüt ettim. Ne üzerine vuran güneş rengini soldurmuş, ne dokunan el zarar vermiş. İlk günkü gibi taze bir cild. 15.10.2006 "Enes'e dostluk ve sevgiyle." Sanırım ben de dostluk ve sevgiyle okumuşum kitabı. Sayfalarla dosta emanet edilen satırlara, ben de titizlikle mukabele etmişim. Şimdi tekrar okuyorum mecaza ihtiyaç duyduğum bugünlerde. Dostâne bir söyleşi.. o anlatmayı seviyor, ben okumayı. Resimde görünmeyeni görme arzusu bende de var. Bir de altı çizili satırlarımda yıllar öncesindeki beni. Kendime dair ip uçlari bırakmışım meğer yıllar önce gezindiğim satırlarda. Bugün görünmeyen bir resim olarak bu eskimiş satırlar ve altında kurşun kalemle çizilmiş sınırlarla eski ben'e bakma imkanı buldum. Ne kadar da görünmezmişim bunca yıldır kendime. Nasıl saklanmışım acemice altı çizilmiş satırlar arasına. Şimdi aynı satırları tekrar takip ederken, bu kitaba hiç okunmadı süsü veriyorum. Satırların altındaki çizgilerden bir ip örüyor, on altı yıllık ölümüme intihar süsü vermeye çalışıyorum. Kitaba geleyim artık. Gazete haberlerinin Ali Ural'da yaptığı cağrışımların nefis birer yorumu. Gazete haberlerinin nasıl okunabileceğine dair bir deneme. Aklıma Werther'in dostuna yazdığı şu satırlar geldi istemsiz. "Bağlantı kurma tarzımın bazen gevezelik sınırına dayandığı konusunda sık sık eleştirilmişimdir."

Resimde GörünmeyenA. Ali Ural · Şule Yayınları · 2018915 okunma

·

442 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.