Küskün Kahvenin Türküsü” epey uzun bir öykü, hatta bir novella. Önce öykünün adı aklımı başımdan aldı. Üç kişi arasında geçen tuhaflıklarla dolu bir aşk hikâyesi. Güçlü karakter ve atmosfer betimlemeleri ile güneyin günlük yaşantısını, kasabanın yalnızlığı çağrıştıran bunaltıcılığını bize taşıyabiliyor. Öykü, kasabanın “iç sıkıcı” olduğu ifadesiyle başlıyor. Son derece sıradan ama sıradışı bir yalnızlığa okuru hazırlar gibi devam ediyor. Aşk üçgenindeki kadın kahramanın erkeksi, uzun boylu ve kuvvetli oluşu, her şeyi ince ince hesaplaması, mantığı ile hareket etmesi ezberleri bozan cinsten. Bilindik romantizmin tersine bir anlatının içine bizi çekiyor.
