Eser boyunca korku öğesi genellikle “kambur ihtiyar” üzerinden yansıtılır. İhtiyar derin derin öksürür, ürperti verici biçimde, omuzları sarsıla sarsıla güler. En olmadık yerlerde kahramanın karşısına çıkıp onu bir rüyadan uyandırır.
Romanda en belirgin unsurlardan biri de “koku”dur. Roman kahramanının, gerçek hayattan kaçıp daldığı hayal âlemi, ses ve görüntüyle birlikte kokularla da kendisini hissettirir. Roman boyunca birçok kokuya rastlanır:
Ter kokusu, eskinin hoş olmayan kokusu, ağız kokusu, ayak kokusu, keskin sidik kokusu, bozuk yağ kokusu, çürük hasır, yanık kaygana, kavrulmuş soğan kokusu, kaynamış ilaç kokusu, çocuğun dilinde hastalıktan oluşan pamukçuk kokusu, bebek kakası kokusu, ergen oğlan odası kokusu, sokaktan gelen buhar kokusu, ölü kokuları ve henüz can çekişmekte olanların kokusu...