"Dostoyevski'nin babası tam bir ahlak zorbasıdır. Dostoyevski kardeşleri ile akşam okuldan eve döndüklerinde babalarının o gün işledikleri kusurları ve günahları söylemedikleri takdirde bir süre bir dilim kuru ekmekle karanlık bir yerde hapsedildiklerini, nihayet sonraları gerçekte yapmadıkları uyduruk hataları itiraf etmeye başlayarak hafif bir ceza ile kurtulduklarını, kardeşi anılarında anlatmıştır. Yazar Karamazov Kardeşler'de bir kahramanı: "...içimizden hangimiz babasının ölümünü arzu etmemiş değildir..." şeklinde konuşturur. Romanda saralı bir kardeş manevi bir kriz içinde ahlak prensipleri dinsel fanatizme bulaşmış, etrafa çok kötülük yapmış olan bir babayı öldürmektedir." Eğitim Bilimleri, Gelişim Psikolojisi kitabı, Pegem Akademi, Kasım 2019, Ankara, sf: 222
