İskenderiye Dörtlüsü’nün son kitabını da bitirdim. Hepsini tamamlamadan bir inceleme yazmak istemedim. Can yayınlarının uzun bir aradan sonra yeniden bastığı bu dev eserin dört kitabında da kahramanların adlarını 
Justine 
Balthazar 
Mountolive 
Clea görüyoruz kapakta fakat sadece -yahut ağırlıklı olarak- o kahramanı anlatan veya onun ağzından yazılmış oldukları için değil. Ve yazarın yarattığı unutulmaz karakterler bunlardan ibaret de değil. Kahramanların adlarını kitaba vermek, romanın karakter yaratma amaçlı olduğunu yansıtagelmiştir. Fakat bu dörtlemenin, yazarın deyimiyle “ana baba bir” bu romanların bir coğrafya adıyla bir çatı altında toplanması onlara karakterleri aşan bir kimlik yükler.
Birbirinin devamı, nehir roman şeklinde yazılmamıştır kitaplar. Darley adlı yazar kahramanın bakış açısı ile okuduğumuz ilk roman Justine ‘den sonra diğer kahramanların devreye girmesiyle olayların bakış açısına göre ne kadar çok değişiklik gösterebileceğini okuyucuyu şaşırtmayı başararak gösteriyor. Sanırım daha önce hiçbir romanda karşıma çıkmayan bir teknik bu. Bir yandan savaş bir yandan bürokrasi ve tabii olmazsa olmaz aşk…
Ben son iki kitabı daha çok sevdim, çünkü beni daga çok içine alan ve zamansal kırılmaların kafa karışıklığına neden olmadığı kitaplardı. İlk iki kitabı daga deneysel buldum. Ama farklı bir şeyle karşılaştığımın farkındaydım ve heyecanım hep diri kaldı. Bunu yaşatmayı başaran çok az eserle karşılaşabiliyorum artık.
·
680 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.