Daha önce Charles Dickens’in iki romanını okumuş, bana hitap etmediğini düşünerek peşini bırakmıştım. Yıllar sonra yaşadığım bu yeni deneyim sonucu üzülerek aynı fikirlere sahip olduğumu düşünürken, tam da şu anki duygularımla bulunduğum yeri değiştirmem gerektiğini fark ettim. Kitap hakkında fikir beyan edip, inceleme nezaketi gösterenlerin yanlış izlenimlere yanıltıcı oldukları görüşümün de ne kadar yersiz ve haksız olduğunu itiraf ediyorum. youtube.com/watch?v=pq_kJ9r... Olay tamamen benim suçummuş, kendilerinden sonsuz defa özür dileyerek affımı talep ediyorum. Kot farkını ortadan kaldırıp görüş açımı istenen yere doğru değiştirdiğimde sorun kendiliğinden çözüldü. Aptal kafam, içimden gelen ‘demek ki isteyince oluyormuş’ sözüne de hak veriyorum. Kitap sıradan, bildiğimiz türde bir roman değil, fabl türü düşünülerek tasarlanmış. Kitabın baş karakteri Scrooge ve yeğeni o tarihte çok sevilen iki karikatür tiplemesinden seçilmiş. Benzetmelerdeki kabalık, basitlik ve çoğunlukla sıradanlık oradan geliyor. Yaratıcılığın bu kadarına şapka çıkarılır. Scrooge insan kılığına girmiş tuhaf bir hayvanın karikatüristik çizimi. Değişim 3 aşamalı şekilde planlanmış, her ruh çağırma bir seansa denk geliyor. Her seansta Scrooge’ye on doz etkili madde enjekte ediliyor. Sonuçta Scrooge’e hayvansı tabiatından kurtulup istenen seviyeye yani toplumun bağrına basabileceği bir insan haline geliyor, noel şarkıları söylüyor, neşeyle etrafına gülücükler dağıtıyor. Biz de hikayeden gerekli dersi çıkarıyoruz.

Bir Noel ŞarkısıCharles Dickens · Yabancı Yayınları · 20177,2bin okunma

·

296 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.