Ortaçağ ressamları, kadınları şeytanın arkasında diz çökmüş ve mabadını öpmeye çalışırken tasvir eden pek çok tablo ve çizim bırakmışlardır. On üçüncü yüzyılda, dönemlerinin en önde gelen teologları kabul edilen Aziz Thomas Aquinas ve Albertus Magnus, kadınların şeytanla cinsel ilişkiye girebildikleri fikrini ileri sürmüşlerdir. Engizisyon mahkemeleri, canlı canlı yakabilmek için itinayla şeytanla yatmış kadınlar aramaya koyulmuşlardır. Bu vicdanlı adalet dağıtıcıları tarafından özenle tanımlanmış belli işaretler ve belirtiler bulunuyordu. Bunlara şeytanın işaretleri deniyordu ve kurbanda bir kez fark edildiler mi şeytanın damgasına çürütülemez bir kanıt teşkil ediyorlardı.
Sayfa 191 - Ayrıntı Yayınları - Birinci Basım (2019)Kitabı okudu
·
213 görüntüleme
Bu işaretlerden de bir kısmı zaten bilindiği üzere erkek tekeli haline getirilmek istenen tıp ve kimi bilim dallarıyla ilgilenmekte olan kadınlarla ilgiliydi. Cadı terimi de buradan açığa çıkmış bir damgalamadır aslında.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.