Yusuf Atılgan için kendimi okumaya başlamam diyebilirim. Bay C nin kayıtsızlığı ruhuma sinmiş, zebercet in bunalımını günlerce içimde yaşamışımdır. Sonra da Camus gelir bunların arkasından özellikle Mersault. Sonra daha da derinleşen anlamını bulan hisler,ruhsal boşluklar..