Aslında oturup 3-5 paragraf yazmaya çalışmam gerek çünkü kitabın puanı okumayanların ilk düşüncesini olumsuz etkiliyor. Ama şu an inceleme yazabilecek gücü bulamıyorum, ki hiçbir şey yazmasaydım da olmazdı. 3 ay önce falan okudum. Az kitap okudum ama savaşı, aşkı, kaybetmeyi, hüznü, acıyı, yalnızlığı özellikle ayrıntıları ve duyguları en iyi anlatan, anlatan degil, o duyguların, olayların ve savaşın yabancısı değilseniz en güzel hissettiren kitaplardan biri bence. Ece temelkuran okuyanlar fark etti mi bilmiyorum ama sanki bir çocuğun gözünden bakıyor yazar. Ben baya sevdim bunu. Yani bir teknik gibi değil de, bir his gibi olmuş, doğal ve samimi bir çocuksuluk. Yazarın yapısı gereği muhtemelen. Hep hüzünlü ve sisli bir hava var kitapta. Aslında düşündüm de, hislerimi anlatamayacağımı fark ettim şimdi. Devam edersem şansımı zorlayıp yapmacıklığa kaçmış olurum. Siz ne yapın biliyor musunuz? Bu kitabı eleştiren incelemeleri dikkate almayın hiç. Puanının düşük olmasını da. Çok övenleri de dikkate almayın. Beni de. Bu kitabı listenize ekleyip satın alın. Okuyun. Okuyun ama. Pişman olmazsınız umarım. Zaten dediğim gibi yabancısı değilseniz severek okursunuz. *Hiç doyurucu olmamış. Gün gelecek ben de size doyurucu bir inceleme bırakacağım buralara...

Muz SesleriEce Temelkuran · Can Yayınları · 20211,998 okunma

·

45 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.