Pessoa özetle şunu der, Çok acı çekenler zamanla kayıtsızlaşır, bende Rauf bey de o kayıtzıslığı görmüştüm okuduğumda. Elbette acı çekmeden kayıtsızlığa ulaşanlar ya da doğuştan kayıtsız olanlar vardı Mersault gibi. Herhalde o bu meselenin dibiydi. Hiçbir zaman için anlatmadı bir defter yazmadı, herhalde dünyayı anlama çabası da yoktu.
Pessoa, Rauf bey ve Sartre'nin bulantısının baş karakteri vardı birde bunlar bıraz daha farklı kayıtsızlar. Elbette dertleri birbirinden farklı birileri dünyayı anlamlandırma çabasına duygularından sıyrılarak devam ederken, Rauf bey duygularının yanılsamasıyla hayata gözlerini yumdu. Elbette ki tek bir kişiye bağladığı dünyanın anlamını yitirirerek.
Peki neden bu kadar tatava. Hepsinin ortak bir noktası var,dünyanın anlamsızlığı ve ortak tavır bir bıkkınlık, kayıtsızlık hali. Kalemine sağlık.