Hayatımın en mutlu anıymış bilmiyordum.
Okuyucuya bizzat yaşamasa da , Aşkın ya da bir insana gönül bağıyla tutulmanın insana neler yaptırabileceğini iliklerine kadar hissettirecek, bizzat okuyucunun yaşadığını hissettirecek türden bir roman.
Yazarın yaşayıp, büyüdügü 20 yy ikinci yarısındaki İstanbulun mekan alındığı roman, öncelikli olarak aşk üzerine ve daha sonra olayların farklı gelişmesiyle beraber aşk açısıyla yanıp kıvranan kemal Bey'in aşık olduğu füsüna ve ailesine ait eşyaların merhamet apatmanı denilen aile yadigarı dairesini, aşk acısını dindirmek, özlem gidermek için eşya koleksiyonuna çevirmesiyle beraber "müze" fikri de ortaya çıkıyor.
Kitabin olay örgüsünün en ince detaylarına kadar girmesi, sayfa doldurulsun maksatlı olabileceğin düşündüğüm ve okurun kitaba bağlanması sağlayacak merak tetikleyici unsurların olması,toplumun ahlaki değerlerinin ciğnediğini düşünmem sebebiyle kitabın ortalarına doğru sıkıldım, hatta bir ara bırakmak isteğim oldu. Fakat sonunu hep merak ederek 2 haftada peyderpey okuyup kitabı bitirdim.
Asıl verilmek istenen mesaj sonuç bölümünde.
Romanın Sonu gerçekten etkileyiciydi.
Kitabı okuduktan sonra müzeyi ziyaret etmek isteyenler için de bir defaya mahsus ücretsiz bilet verilmiş okuyucuya :)
Orhan Pamuk
··
184 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.