Cemal Süreya gibi hissetmeye başladım. “1931 yılında doğdum. 1937 yılında annem öldü. 1944 yılında Dostoyevski’yi okudum. O gün bugündür huzurum yoktur. Biyografim budur.” İzlemek isteyenler için link bırakıyorum. youtu.be/ERqolOm8GbQ Böyle bir eseri okuduktan sonra hakkında bir şeyler yazmadan, üstünde durup düşünmeden geçmeye gönlüm razı olmadı. Aslında eseri yorumlamak haddim değil ama hiç bir şey yazmamak da haksızlık olur diye düşünüyorum. Sorun şu ki; nereden, nasıl başlayacağımı bilmiyorum ama öncelikle yazar hakkında bir şeyler söylemek daha yerinde sanırım. 1821’de Moskova’da Hekim Albay'ın oğlu olarak dünyaya geldi. Ve

Fyodor Dostoyevski 'e göre babası; cimriliğiyle, sertliğiyle, yalancılığı ve alkole olan düşkünlüğüyle, bu dünyada yaşamaması gereken insanlardan biridir... Burada bir Fyodor Pavloviç görüyoruz... Sırf babasından uzaklaşmak için o anda gitmekte olduğu okulun koridorlarında, babasının; kendi köylüleri tarafından katledildiği haberini alır ve ilk sara krizini geçirir.

Fyodor Dostoyevski ölümünden oldukça etkilendiği oğlu Alyoşa'nın yitip gitmesiyle yaşadığı acı ve kederden,

Karamazov Kardeşler ' i yazmaya başlamıştır. Oğlunu kaybeden Snegirev’in acısını buram buram hissettirdiği

Karamazov Kardeşler 1880 yılında yayınlandıktan yaklaşık dört ay sonra da ölmüştür. Esere gelecek olursak; "Karamazovluk şöylece özetlenebilir: şehvetli, kâr düşkünü ve akıldan sakat insanlar..." (Syf 100 ) Bir aile dramı, cinayet romanı, felsefi bir roman olarak da nitelendirilebilecek bir eser olmakla birlikte, insan ruhunun en iyi analizlerini görebileceğimiz psikolojik bir başyapıt! Bencil, alkolik, para ve şehvet düşkünü bir baba... Baştan silik bir hilebaz, oldukça zeki bir dalkavuk, yaman da bir faizciydi. Baba olarak yerine getirilmesini gerekli saydığı tek bir manevi ödevi yoktu. Üstelik öz oğlunun sevgilisini elinden almaya çalışıyor. Birbirinden farklı 4 erkek kardeş... Kadın ve eğlence düşkünü olan Dmitri, Aileden kopuk yaşayan, iyi eğitimli, nihilist düşünceli Ivan, İnançlı, iyi huylu, sevimli, babasının en sevdiği çocuğu Aleksey, Saflıkla maskelenmiş,sara hastası, gayri meşru çocuğu aynı zamanda evin hizmetçisi Smerdyakov Rusya çapında ilgi uyandıran bu davanın bu kadar üstünde durulacak, dehşete düşülecek nesi vardı? Özellikle böyle olaylara artık iyice alışmış olan bizim toplumumuz için!İşin en korkunç tarafı da bu derece meşum olayların bile bizim için dehşetini kaybetmiş olması. Falanca filancanın işlediği suçun değil, bu olayları kanıksamış olmamızın korkusunu duymak zorundayız. Bu çeşit olaylara karşı kayıtsızlığımızın, onları hafiften almamızın sebeplerini nerede aramalı? Hayal gücünü yitirmeye yüz tutmuş toplumumuzda mı? Sarsılmış ahlâk kurallarımızda mı? Yoksa bu ahlâk kurallarına belki de hiç sahip olmayışımızda mı? Staretz Zosima'nın üzerinden hayatın; ahlâk, din, inanç felsefelerinin yapıldığı bölümlere ek olarak, insanın; iyi ve kötü yönlerinin uç noktaları, kadın-erkek ilişkileri, aile bağları ve aile yaşam tarzları, para, aşk, ölüm ayrıca cinayet, suç, hukuk, varoluş, psikoloji konuları ve Hristiyanlıktaki en büyük yedi günaha yer verilmiştir. Yazarlık hayatının özeti sayılabilecek nitelikte olduğunu söyleyebiliriz. Şu ana kadar okuduğum tüm kitapları bir kenara bıraktım. Hem de hepsini! Son 1 yıldır okumak isteyip de bir türlü başlamaya cesaret edemiyordum. Bu kadar süre boyunca yeltenmediğim için kendime o kadar kızdım ki... Ölüm var arkadaşlar okuyun! "İyiliğin şerefi başkalarına düştü, bana yalnızca kötülük kaldı." (Syf 863 ) "Gururdan doğan kararın üzüntüsüyle aşırı bir vicdan azabı! İnanmadığı Tanrı ve gerçekliği, hâlâ teslim olmak istemeyen kalbini gitgide sarıyordu." ( Syf 873 ) "Doğrusu insanlara karışmayı, çevremize her şeyi, en kötü, en tehlikeli düşüncelerimizi bile açmayı severiz. içimizdekini başkalarıyla paylaşmayı sever, başkalarının da sevgimize karşılık vermesini, kaygılarımızla, üzüntülerimizle ilgilenmesini isteriz..." (Syf 936) "Değişik bir hayata çağıran yeni bir aşkın eşiğindeydi... Ama sevmek yasaktı ona artık, çünkü arkasında babasının kanlı cesedi, korkunç bir cinayet vardı." (Syf 977)

Karamazov KardeşlerFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202334,5bin okunma

·

2.171 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.